De zussen van de koning: Marie-Christine, het zwarte schaap van de familie, verdwaald tussen waarheid en fantasie (2023)

Een ander koninklijk kind zal (voorlopig) de titel van raarste koningshuis van België dragen. Geen prins, maar een prinses: Marie-Christine, de oudste dochter van koning Leopold III. en zijn tweede vrouw Lilian Baels en halfzus van koning Boudewijn en koning Albert II.

Marie-Christine werd geboren op 6 februari 1951 in Laken. Haar ouders hebben al een bijna 9-jarige zoon met prins Aleksandar. Een andere dochter, Marie-Esmeralda, volgde later. De kinderen danken hun bestaan ​​aan een grote tragedie: de dood van koningin Astrid. Ze is de eerste vrouw van Leopold III, met wie ze 3 kinderen heeft: Josephine Charlotte, Boudewijn en Albert.

Hun geluk is compleet totdat Astrid in 1935 omkomt bij een auto-ongeluk in Küssnacht, Zwitserland. Leopold III blijft ontroostbaar. Zijn moeder, koningin Elizabeth, probeert hem af te leiden door hem voor te stellen aan Lilian Baels, dochter van de gouverneur van West-Vlaanderen en een gewone burger. De twee groeien naar elkaar toe en beginnen een relatie die voor de buitenwereld verborgen blijft.

Leopold III., Marie-Christine en Lilian (1953).

Op zondag 7 december 1941 verandert alles. Wanneer Japan Pearl Harbor in de Stille Oceaan aanvalt, laat kardinaal Jozef Van Roey in elke kerk in België een brief voorlezen waarin staat dat Leopold III de dag ervoor met Lilian was getrouwd. Al op 11 september trouwden ze in de kerk. Toeval of niet, de nieuwe bruid van de koning is op het moment van de aankondiging zwanger van hun eerste kind.

De bevolking reageert met onvrede: het land is in oorlog en ervaart het huwelijk als een klap in het gezicht, ook omdat de herinnering aan koningin Astrid nog leeft. Mede door dit besluit groeit de onenigheid over de toekomst van Leopold III, een onenigheid die na de oorlog alleen maar groter werd. Kan hij koning blijven? De vraag van de koning is een feit.

Het referendum verscherpte de meningsverschillen tussen voor- en tegenstanders, en tegen de zomer van 1950 stond België op de rand van een burgeroorlog. In augustus draagt ​​Leopold III onder grote druk zijn bevoegdheden over aan Boudewijn, die ze als koninklijke prins in eigen handen neemt. Op 16 juli 1951 trad hij ook formeel af ten gunste van zijn zoon, die de volgende dag werd beëdigd als vijfde koning van België.

Boudewijn, Marie-Christine, Lilian, Leopold III, Marie-Esmeralda, Alexander og Albert II (1955).

Midden in deze moeilijke periode bevalt Lilian drie weken te vroeg van Marie-Christine. "Mijn moeder ging vroeger met haar twee Duitse doggen naar het Lakenpark", schrijft de prinses in haar autobiografie. “Toen ze het konijn zagen, wilden ze er achteraan gaan. Mijn moeder had al haar kracht nodig om de honden tegen te houden. Een paar uur later werd ik geboren."

Lilian wil haar dochter eigenlijk Daphne noemen, naar de Britse schrijfster Daphne du Maurier. "Mijn anglofiele moeder was er zo dol op dat ze mij haar naam wilde geven", schrijft Marie-Christine, "maar de regering vond het niet katholiek en historisch genoeg." Haar ouders geven haar dan de middelste naam Daphne en noemen haar zo. Pas als het schip in 1960 in Oostende wordt ingehuldigd, ontdekt hij dat haar naam Marie-Christine is.

Video hieronder (zonder geluid): Marie-Christine opent in 1960 het schip dat haar naam draagt.

De eerste jaren van haar leven groeide Marie-Christine op op het terrein van het Kasteel van Laken. Boudewijn wordt mogelijk de nieuwe koning, hij is ongehuwd en woont op het landgoed met Leopold III, Lilian en hun kinderen. Overdag regeert hij het land vanuit het paleis in Brussel, en 's avonds zet hij de voeten onder tafel bij zijn vader en stiefmoeder.

Marie-Christine heeft een min of meer goede relatie met Boudewijn, wat later van pas zal komen.Josephine Charlotte trouwt al in 1953leerde kennenlater groothertog Jan van Luxemburgen vroeg van huis gegaan. Albert en Alexander zijn ook veel ouder dan zij en hebben hun eigen leven. Alleen Marie-Esmeralda is er altijd, ook al is ze te jong om de soulmate van Marie-Christine te zijn, zegt ze. Hun karakters zijn in ieder geval heel verschillend.

Video hieronder (zonder geluid): Marie-Christine's Heilige Communie in 1962.

"Ze was een bitch", noemde wijlen constitutioneel specialist Robert Senelle Lilian een paar jaar geleden in de documentairereeks "In het hart van de koning". De "bitch" beschermt Marie-Christine hermetisch tegen de buitenwereld. Ze vertrouwt haar dagelijkse opvoeding toe aan een oppas (24 door de jaren heen), en gendarmes bewaken haar dag en nacht. ‘Ik herinner me niets meer van mijn ouders uit die tijd. Ze woonden in een andere vleugel van het kasteel. We zagen ze niet vaak."

Toch zegt Marie-Christine dat ze goede herinneringen heeft aan haar jaren in Laken. "Het was een stukje groen paradijs midden in de stad." Hij heeft veel huisdieren en ontwikkelt een levenslange liefde voor de natuur. Hij krijgt onderwijs aan huis. 'Ik had een Engelse gouvernante, juffrouw Helen, die ons de originele Shakespeare liet lezen toen we nog geen tien jaar oud waren. Gelukkig liet ze mij ook kinderboeken lezen.'

Lilian als Marie-Christine (1955).

Haar jeugd in Laken komt abrupt tot een einde als Boudewijn in 1960 met Fabiola trouwt. Zijn bruid en Lilian kunnen totaal niet met elkaar overweg. "Fabiola was de koningin die Lilian nooit zou kunnen zijn", schrijft Marie-Christine. Marie-Christine is een van de bruidsmeisjes tijdens de huwelijksceremonie in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal. Hij valt flauw van de opwinding en kijkt de rest van de viering in de sacristie op televisie.

Na het huwelijk verhuisde Leopold III met zijn tweede gezin naar het kasteel van Argenteuil nabij Waterloo. Boudewijn en Fabiola hebben Laken nu voor zichzelf. Het wordt nooit beter tussen de twee huishoudens. "Voor mijn moeder was Fabiola een planner die Boudewijn van haar ouders had gestolen."

Fabiola en Boudewijn op hun trouwdag (1960).

In Argenteuil is Marie-Christine minder gelukkig, ook omdat de relatie met haar moeder erg moeizaam is. “Ik was bang voor mijn moeder tot de dag dat ze stierf. Het is nooit goed gekomen tussen ons. Ze was dominant en standvastig. Het valt niet te ontkennen dat ik geen gemakkelijk kind was. Ik was erg in de war. Mijn ouders spraken er niet rechtstreeks met mij over en begrepen ook niet de kinder- of jeugdpsychologie, maar ze vonden dat ik uit balans was."

Met zijn vader heeft hij een betere relatie. Ze bewondert hem, ook al houdt hij afstand van haar en vertrouwt hij hem nooit volledig. "Mijn vader bracht mij veel minder angst bij dan mijn moeder. We hadden zelfs boerenwedstrijden. Maar wat je niet mocht doen was je hart openen. Dat heb ik een paar keer gedaan en toen legde hij alles op mijn moeder. Dus daar waren geen persoonlijke gesprekken'.

“Ik heb vaak gezegd dat mijn vader tegelijkertijd afstand deed van de troon en van zijn familie. En dat Lilian de macht had in Argenteuil omdat ze dat in Laken niet kon."

Leopold III en Marie-Christine (1955)

Uiteindelijk moet Marie-Christine toch naar school. Leopold III en Lilian sturen haar naar het Engelse klooster in Brugge, amaakt school afvoor edele meisjes. Later werd ze naar Saint-Gervais bij Chamonix en naar een kostschool in de buurt van Parijs gestuurd. Hij blijkt geen slim persoon te zijn en haalt nooit een diploma.

Audio hieronder: Journalist Betty Mellaerts gaf ooit Nederlandse Marie Christine-lessen op een school gerund door de Prinsessen van Merode. In "Wintergast" zegt hij dat de prinses zich op de eerste dag (16 januari 2014) niet aan de dresscode hield.

Leopold III. en Lilian heeft het niet nodig omdat ze de toekomst van hun dochter al recht voor zich zien. "In de ogen van mijn ouders was mijn lot vooraf bepaald: trouwen met een aristocraat, bij voorkeur een buitenlander om de typisch Belgische ruzies met Vlaanderen en Wallonië te vermijden, en dan kinderen krijgen." Er worden verschillende namen genoemd, waaronder de naamgenoot van de Franse president Charles de Gaulle en de Zweedse koning Carl XVI Gustaf. Verlovingen worden nooit aangekondigd.

Marie-Christine (1969.)

Marie-Christine is inmiddels een tiener, maar mentaal blijft ze kinderlijk naïef. “Fysiek was ik een jonge vrouw, maar niet in mijn hoofd. Omdat ze me als een klein meisje behandelden, gedroeg ik me ook zo.' Dat neemt niet weg dat ze naar jongens begint te staren. 'Ik begon seksueel wakker te worden, maar het was verwarrend omdat ik zonder het te weten in avonturen sprong. waar het over ging. Mijn eerste was een gendarme! Het was niets anders dan flirten.'

Haar eerste echte seksuele ervaring was traumatisch, schrijft ze in haar autobiografie. Na een bal in Parijs verkracht een van haar familieleden haar. Marie-Christine durft het aan niemand te vertellen, maar haar ouders komen er uiteindelijk achter. Er volgt een koude douche: Lilian geeft haar dochter de schuld en sluit haar twee maanden op in haar kamer.

"Mijn moeder maakte zich meer zorgen over een mogelijk schandaal dan over het welzijn van haar dochter", zegt hij. 'Ze kwam op voor het familielid en ging ervan uit dat het mijn schuld was. Ondertussen was mijn verkrachter in Parijs aan het opscheppen dat hij mij had ontvoerd. Hij was een rokkenjager die van hele jonge meisjes hield.'

Video hieronder: 12 oktober 2004 Marie-Christine vertelt over de verkrachting en Liliana's reactie in "The Cup"

Na deze beproeving wordt Marie-Christine bevrijd van haar ketenen en werpt ze zichzelf in de armen van verschillende mannen. "Ik vloog van de een naar de ander en vond nergens bevrediging. Ik zocht naar genegenheid, en die zocht ik bij jongens die die niet konden geven. Ik gedroeg me als een teef of als een naïef kind."

Elke avond gaat hij feesten, joints roken en het ene na het andere stomme ding doen. Haar ouders kijken met spijt toe en straffen haar voortdurend, zelfs als ze al ver in de twintig is. "Ik voelde me heel nutteloos. Mijn moeder hield vol dat ik oninteressant was en dat ik nooit de juiste man zou vinden. Ik had geen greintje zelfvertrouwen."

Video hieronder: 29 mei 1997 Marie-Christine vertelt over haar opvoeding en hoe leeg het leven van een prinses kan zijn.

Eind jaren zeventig maakte Leopold III. en Lilian had er genoeg van: in een poging hun dochter op het rechte spoor te krijgen, stuurden ze haar in 1980 voor een paar maanden naar Toronto, Canada. Eerst werkt ze als telefoniste bij de protocoldienst van de overheid. Even later begon ze te werken als productieassistent bij TV Ontario.

Voor het eerst in haar leven kan Marie-Christine ontsnappen aan de controle van haar moeder, ook al heeft ze aan de andere kant van de Atlantische Oceaan genoeg oren en ogen geïnstalleerd. Een zeer rijk echtpaar, vrienden van haar ouders, noemen de prinsesbijToronto keert terug naar zijn oude manieren van daten en mannen verleiden.

Het huwelijk tussen Marie-Christine en Drake is geen succes. Hij is homo en ziet haar alleen als een trofee om mee te pronken in het uitgaansleven. "Ik was nog maar net getrouwd toen ik besefte dat ik iets stoms had gedaan. Toen we terugkwamen in Toronto, gaf Drake een groot feest bij hem thuis en zei tegen iedereen die wilde luisteren: 'Jullie dachten allemaal dat ikKoninginwas, maar nu ben ik een prins”. En daarin was ik een juweeltjeKoningin."

Na bijna 2 maanden vertrekt Marie-Christine Drake. Hij verhuist naar Montreal, waar hij zijn toevlucht zoekt bij vrienden. "Ik had geen geld meer, geen baan en bijna geen hoop voor de toekomst." Om de eindjes aan elkaar te knopen, neemt ze allerlei klusjes aan. Ze past bijvoorbeeld op kinderen in badpak en geeft commentaar op een modeshow. "Ik had geen verantwoordelijkheden, ik leidde een gelukkig en zorgeloos leven. Argenteuil negeerde mij. Voor hen bestond ik uiteraard niet meer."

In Montréal ontmoet hij Jean-Paul Gourgues, een andere restauranthouder (hoewel andere bronnen beweren dat hij ober is). De twee beginnen een relatie. Ze trekt snel bij hem in, maar ze maakt zijn leven zuur en hij gooit haar de deur uit. Na een paar wandelingen neemt hij haar terug en hervatten ze hun relatie. Ze is nu zwanger van een Australische. Ze kiest voor abortus.

Jean-Paul Gourgues en Marie-Christine 2000. (media lane banka slika).

Leopold III overlijdt op 25 september 1983. Marie-Christine keert terug naar België om zijn lichaam in stilte te begroeten. Ze komt niet naar de begrafenis. Jaren gaan voorbij voordat de erfenis is geregeld, en al die tijd tasten zij en Gourgues in het duister. Officieel is ze nog steeds getrouwd met Drake, maar ze heeft geen geld om de scheiding te betalen. Koning Boudewijn betaalt uiteindelijk voor haar. "Heel discreet natuurlijk."

Marie-Esmeralda, Albert II, groothertog Jan, Josephine Charlotte, Boudewijn en Lilian op de begrafenis van Leopold III.

In de tweede helft van de jaren tachtig kreeg Marie-Christine eindelijk haar deel van het fortuin van haar vader, naar verluidt ongeveer een miljoen dollar. Ze investeert het in een bank in Zwitserland. 'Elke maand ontving ik rente over de hoofdsom. Alles leek mij in orde.' Er kwamen koele jaren en samen met Gourgues verhuisde hij naar Los Angeles. Daar runnen ze al een tijdje het restaurant Le Napoléon. Ze kopen een huis en trouwen op 28 september 1989.

Marie-Christine houdt van Hollywood en droomt zelfs van een carrière op het scherm. Ze probeert onder meer een rol te krijgen in de serie "Santa Barbara", maar dat lukt niet. "Ik had nietverblijfsvergunningen zonder lidmaatschapskaart van de acteursvakbond”, verklaart deze omissie. Ze heeft zeker al jaren allerlei filmpremières en feesten meegemaakt, waar ze naar eigen zeggen talloze filmsterren ontmoet, van Brad Pitt tot Tom Cruise, Johnny Depp tot George Clooney. Ze was ook verschillende keren aanwezig bij de Golden Globe Awards.

Marie-Christine 2000 (medialan beeldbank)

In 1994 zorgde Marie-Christine voor opschudding toen ze in een interview voor "Telefacts" op VTM een boekje over haar moeder opensloeg. Voor de camera's beweert hij onder meer dat hij nooit liefde van haar heeft gekregen. "Ze heeft mij slecht behandeld", zegt hij in het rapport. "Ze liet me veel lijden. Sinds ik klein was, gaf ze me het gevoel dat ze niet van me hield. Ze haatte me zelfs. Ik kon nooit iets goeds voor haar doen. Ik was dom en lelijk. Niemand zou dat ooit doen." hou van mij."

Ze leefde toen nog van de erfenis van haar vader, maar die raakte langzamerhand op. Maandelijkse stortingen uit Zwitserland haperen en stoppen plotseling helemaal. Zelf geeft ze de bank de schuld. "Hij heeft een slechte investering gedaan en bovendien stortte de markt in." Tegelijkertijd geeft ze toe dat ze niet met geld omgaat, hoewel ze beweert dat ze geen verkwister is. "Net zoals ze ons niet hebben geleerd hoe we moeten werken, hebben ze ons ook niet geleerd hoe we met geld moeten omgaan."

Marie-Christine is terug bij af. “Het was een harde klap”, zegt ze. "Opeens zag ik duidelijk hoeveel geld waard is en wat je niet kunt doen als je het niet hebt. Die klap zou vier jaar duren, vier jaar waarin onze situatie steeds erger werd.' De verkoop van het huis in Los Angeles geeft haar en Gourgues wat tijd. Ze verhuizen naar Las Vegas, waar het leven maar een klein beetje goedkoper is, maar zelfs daar rennen ze weg. geen geld meer.

Marie-Christine (2000., VTM Beeldbank)

In 2000 waren ze volledig opgericht. Marie-Christine maakt wanhopig gebruik van veel middelen: ze zoekt actief naar mediakanalen die haar tegen betaling willen interviewen. Het VTM-programma "Telefacts" bijt haar opnieuw en bezoekt haar in Las Vegas. Ze zoekt daar werk, maar heeft het moeilijk. "Mijn probleem is dat ik niet geboren of getogen ben om te werken", vertelt ze tegen de camera. "Ik heb geen opleiding genoten, ik weet van niets. Ik kan alleen mijn naam gebruiken, omdatpublieke relatiesof als woordvoerder. Dat zou ik kunnen doen. Ik ben echt kapot. Ik zal elke cent omdraaien."

Het interview zorgt voor een schandaal en ook andere media zijn geïnteresseerd in haar verhaal. Marie-Christine krijgt een telefoontje van Stern en gaat akkoord met een interview op voorwaarde dat het Duitse weekblad haar ook betaalt. De aankondiging komt niet omdat ze ondertussen uit Laken het gewenste antwoord krijgt in de vorm van een telefoontje: de assistent van koning Albert II reist naar Las Vegas om haar situatie te onderzoeken. "Sindsdien ontvang ik maandelijks een uitkering." Volgens Marie-Christine komt het in de vorm van cheques van haar moeder, maar ze zegt dat Laken haar ook geld stuurt.

Video hieronder: 12 oktober 2004 Marie-Christine vertelt in "Koppen" over het interview met "Telefacts", waarvoor zij betaald werd

Op 7 juni 2002 overlijdt Lilian. Hij is 85 jaar oud. Marie-Christine heeft haar moeder al dertig jaar niet meer gezien, maar haar dood komt als een opluchting. "Ik voelde me bevrijd", zegt ze eind 2004 in "The Cup". “Ik heb het niet gevierd met champagne, maar ik voelde me opgelucht. Het klinkt misschien een beetje raar, ze kon me geen pijn meer doen. Ik ben een volwassene en woon in de Verenigde Staten. Maar die angst voor haar zat nog steeds onbewust in mij. Ik besefte dat ik voor niemand meer bang hoef te zijn. Ze is vermist. Ik kon doen wat ik wilde.”

Filip, Mathilde, Alexander, Lorenz, Marie-Esmeralda, Laurent en Lea op de begrafenis van Liliana (2002)

Dankzij Liliana's nalatenschap beschikt Marie-Christine ook over een financiële adempauze. Hij komt niet naar de begrafenis van zijn moeder en komt niet in de buurt van de koninklijke familie. Ze heeft echter sympathie voor prins Laurent, haar neef. ‘Hij is een rebel. Ze houdt van dieren en doet goede dingen voor mensen die zich geen dierenarts kunnen veroorlovenongelooflijk.” Aan de vooravond van zijn huwelijk met Claire Coombs in 2003 stuurt ze hem een ​​felicitatiebrief, maar deze blijft onbeantwoord.

Marie-Christine is vandaag 68 jaar geworden. Ze woont nog steeds in de VS, maar is de afgelopen jaren van de radar verdwenen. Volgens sommige bronnen is ze een paar jaar geleden naar Sequim, in de staat Washington, verhuisd. De kans lijkt klein dat het ooit in België zal verschijnen. "Het regent te veel in België", zegt ze in 2004. "Mensen beoordelen elkaar te veel. Ze zijn te rigide. Ik hou van het relaxte leven in Amerika. Je kunt hier doen wat je wilt. Mensen beoordelen je niet , het maakt ze niet uit. Je bent vrij.'

Video hieronder: Op 29 mei 1997 vraagt ​​Marie-Christine in de straten van Los Angeles tijdens de "Jan Audience" wat de gemiddelde Amerikaan denkt van het Europese koningshuis.

Marie-Christine's autobiografie “La brisure” verscheen in 2004. Het boek leest als een nogal mopperende reeks anekdotes, soms over haar jeugd en leven in Canada en de VS, dan weer over haar liefde voor dieren en parapsychologie. Soms is het speculatie over het belang van een herinnering die wakker wordt en zichzelf herhaaldelijk tegenspreekt.

Video hieronder: Volledig verslag in "Koppen" dd 12 oktober 2004 over Marie-Christine